Interessante feiten uit het leven van mieren

Mieren zijn een van de best georganiseerde insecten op aarde. Hun vermogen om samen te werken en zichzelf op te offeren voor het welzijn van de kolonie, hoog aanpassingsvermogen, activiteit die qua complexiteit op rationeel lijkt - dit alles heeft lang de aandacht van wetenschappers getrokken. En tegenwoordig kent de wetenschap talloze interessante feiten over mieren, waarvan sommige alleen bekend zijn bij een kleine kring van specialisten, en sommige weerleggen gevestigde mythen. Bijvoorbeeld…

 

Mieren zijn de meest talrijke insecten op aarde.

Volgens de berekeningen van een van 's werelds meest gerespecteerde myrmecologen, Edward Wilson, leven er tegenwoordig 1 tot 10 biljard mieren op aarde - dat wil zeggen, van 10 tot de 15e macht tot 10 tot de 16e macht van individuele mieren.

Ongelooflijk, maar waar - voor elke levende persoon zijn er ongeveer een miljoen van deze wezens, en hun totale massa is ongeveer gelijk aan de totale massa van alle mensen.

op een notitie

Myrmecologie is de wetenschap van mieren. Dienovereenkomstig is een myrmecoloog een wetenschapper die zich voornamelijk bezighoudt met de studie van deze groep insecten. Het was dankzij het werk van dergelijke wetenschappers dat zeer interessante feiten over mieren bekend werden, waardoor de ideeën van de wetenschap over deze insecten werden uitgebreid.

Op het eiland Christmas in de Stille Oceaan zijn er ongeveer 2.200 mieren per vierkante meter grondoppervlak en 10 nestingangen. En, bijvoorbeeld, in de savannes van West-Afrika zijn er 2 miljard mieren en 740.000 nesten voor elke vierkante kilometer oppervlakte!

Geen enkele andere groep insecten bereikt een dergelijke populatieomvang en -dichtheid.

 

Onder de mieren bevinden zich de gevaarlijkste insecten ter wereld

Misschien zijn noch giftige slangen, noch grote roofdieren, noch spinnen bang voor de bewoners van equatoriaal Afrika zoals ze zijn voor zwervende mieren - een kolom van enkele miljoenen insecten, wiens soldaten gewapend zijn met krachtige kaken, vernietigt bijna al het leven op zijn pad. Dergelijke reizen zijn de sleutel tot het voortbestaan ​​van de mierenhoop.

Meer interessante feiten: zwervende mieren zijn een van de grootste mieren in het algemeen. Hun soldaat kan een lengte bereiken van 3 cm, de baarmoeder - 5 cm.

Wanneer de inwoners van een dorp vernemen dat zo'n kolonie door hun nederzetting zal trekken, verlaten ze hun huizen en nemen al hun huisdieren mee. Als je een geit in een stal vergeet, bijten de mieren hem dood. Maar ze vernietigen ook alle kakkerlakken, ratten en muizen in de dorpen.

Maar de kogelmier wordt beschouwd als de gevaarlijkste mier ter wereld: 30 van zijn beten per 1 kg lichaamsgewicht van het slachtoffer zijn dodelijk. De pijn van hun beet is sterker dan die van de beten van een wespen, en wordt de hele dag gevoeld.

Bij de indianenstammen van Zuid-Amerika wordt voor de inwijding van een jongen in een man een mouw om de hand van de ingewijde gedaan met daarin levende mieren. Na de beten zijn de handen van de jongen enkele dagen verlamd en opgezwollen, soms treedt er een schok op en worden de vingers zwart.

 

 

Miereneieren zijn geen echte eieren.

Wat gewoonlijk miereneieren worden genoemd, ontwikkelen zich eigenlijk mierenlarven. Miereneieren zelf zijn erg klein en van geen praktisch belang voor de mens.

Maar de larven worden graag gegeten in Afrika en Azië - zo'n gerecht is rijk aan eiwitten en vetten. Daarnaast zijn mierenlarven een ideaal voedsel voor nestjongen van verschillende siervogels.

 

Mieren zijn een bekende delicatesse.

Het bekendste mierengerecht is houtmierensaus, die in Zuidoost-Azië als smaakmaker wordt gebruikt.

Honingmieren zijn in dit opzicht erg interessant. In elk van hun mierenhopen zijn er van enkele tientallen tot enkele honderden mieren die door de rest van de kolonie worden gebruikt als voedselreservoirs. Ze worden speciaal vetgemest tijdens het regenseizoen, hun buik is gevuld met een mengsel van water en suikers en zwelt zo groot op dat het insect niet kan bewegen.

Tijdens het droge seizoen likken andere individuen van de mierenhoop de afscheiding die constant wordt afgescheiden door deze levende vaten en kunnen ze zonder externe voedselbronnen. Dergelijke mieren worden actief verzameld waar ze leven - in Mexico en in het zuiden van de Verenigde Staten - en gegeten. Ze smaken naar honing.

Nog een interessant feit van gastronomische aard: in Thailand en Myanmar worden mierenlarven als delicatesse gebruikt en op de markten per gewicht verkocht. En in Mexico worden grote mierenlarven op dezelfde manier gegeten als viskaviaar in Rusland.

 

Mieren en termieten zijn totaal verschillende insecten.

Mieren behoren inderdaad tot de orde Hymenoptera, en hun naaste verwanten zijn wespen, bijen, bladwespen en ruiters.

Termieten zijn een vrij geïsoleerde groep insecten die dicht bij kakkerlakken staat. Sommige wetenschappers nemen ze zelfs op in de volgorde van kakkerlakken.

Het is interessant

De complexe sociale structuur van een termietenheuvel, die doet denken aan die van een mierenhoop, is slechts één voorbeeld van convergentie in het dierenrijk, de ontwikkeling van vergelijkbare eigenschappen bij leden van verschillende groepen die zich in vergelijkbare omstandigheden bevinden.

Het is opmerkelijk dat een zoogdier in equatoriaal Afrika leeft - een naakte molrat, wiens kolonies ook lijken op mierenkolonies: slechts één vrouwtje broedt in molratten, en de rest van de individuen dienen haar, voeden en breiden hun holen uit.

 

De overgrote meerderheid van de mieren zijn vrouwtjes.

Alle werkmieren en soldatenmieren in elk nest zijn vrouwtjes, niet in staat om zich voort te planten. Ze ontwikkelen zich uit bevruchte eieren, terwijl mannetjes zich ontwikkelen uit onbevruchte.

Een interessant feit over mieren: of een werkmier of een toekomstige baarmoeder uit een ei zal groeien, hangt af van hoe de larve zich voedt. De werkmieren kunnen zelf beslissen hoe ze het broed gaan voeren en hoeveel toekomstige koninginnen ze moeten voeden.

Sommige soorten mieren hebben als zodanig geen baarmoeder en alle werkende vrouwtjes kunnen zich voortplanten. Er zijn ook soorten in de nesten waarvan meerdere koninginnen leven. Een klassiek voorbeeld hiervan zijn de nesten van huismieren (Farao mieren).

 

De koninginnenmier kan tot 20 jaar oud worden

De gebruikelijke levensduur van een koningin die erin is geslaagd een kolonie te stichten, is 5-6 jaar, maar sommigen leven tot 12 of zelfs 20 jaar! In de wereld van insecten is dit een record: de meeste afzonderlijke insecten, zelfs van een groter formaat, leven op de kracht van enkele maanden. Alleen bij sommige krekels en kevers kan de volledige levensduur, rekening houdend met het larvale stadium, 6-7 jaar bedragen.

Dit interessante feit uit het leven van mieren betekent helemaal niet dat alle koninginnen zo'n levensverwachting hebben: de meeste bevruchte vrouwtjes sterven na de zomer, en een aanzienlijk deel van de gevestigde kolonies sterft ook om verschillende redenen in het eerste jaar uit van hun bestaan.

 

Er zijn slavenmieren

De verbindingen van verschillende mieren met elkaar zijn zo divers dat zelfs mensen soms jaloers op ze kunnen zijn.

In een heel geslacht van mieren uit de Amazone weten werkmieren bijvoorbeeld niet hoe ze zichzelf moeten voeden en voor het nest moeten zorgen. Maar ze weten hoe ze de nesten van andere, kleinere soorten mieren moeten aanvallen en larven van hen moeten stelen. De mieren die zich uit deze larven ontwikkelen, zullen voor anderen blijven zorgen dan hun koninginnen en soldaten.

Bij andere soorten heeft dit gedrag het punt bereikt waarop de baarmoeder eenvoudig de mierenhoop van iemand anders binnendringt, de koningin die daar leeft doodt, en werkmieren haar herkennen als hun eigen en voor haar en haar nakomelingen zorgen. De mierenhoop zelf is dan ten dode opgeschreven: uit de eieren van zo'n vrouwtje zullen zich alleen vrouwtjes ontwikkelen die in staat zijn om de mierenhoop van een andere soort te vangen, en met de dood van alle werkende mieren zal de kolonie leeg zijn.

Er zijn ook goedaardige gevallen van slavernij. De koningin ontvoert bijvoorbeeld verschillende poppen om een ​​kolonie te stichten, en de mieren die zich daaruit ontwikkelen helpen haar in de allereerste fase van de ontwikkeling van een kolonie. Verder ontwikkelt de kolonie zich door de afstammelingen van de baarmoeder zelf.

 

Mieren kunnen leren

Interessante feiten over mieren die verband houden met het fenomeen leren trekken de aandacht van veel wetenschappers.

Bij sommige soorten mieren bijvoorbeeld, leren die individuen die voedsel hebben gevonden, anderen om een ​​plek met voedsel te vinden.Bovendien, als deze informatie bijvoorbeeld bij bijen wordt overgedragen tijdens een speciale dans, leert de mier een ander specifiek om een ​​​​bepaalde route te passeren.

 

Video: mieren bouwen een levende brug met hun lichaam

Experimenten hebben ook aangetoond dat de leraarmier tijdens de training het gewenste punt vier keer langzamer bereikt dan wanneer hij er alleen zou komen.

 

Mieren weten hoe ze moeten boeren

Dit interessante kenmerk van mieren is al lang bekend - Zuid-Amerikaanse bladsnijdende mieren gebruiken de meest complexe voedselketen in het dierenrijk:

• sommige leden van de kolonie knagen een groot stuk van een blad van een boom af en brengen het naar de mierenhoop

• kleinere individuen, die de kolonie nooit verlaten, op de bladeren kauwen, ze mengen met uitwerpselen en delen van een speciaal mycelium
• de resulterende massa wordt gevormd in speciale delen van de mierenhoop - echte bedden - waar zich schimmels ontwikkelen, waardoor mieren eiwitrijk voedsel krijgen.

Een interessant ding over mieren is dat ze de vruchtlichamen niet zelf eten - ze voeden zich met speciale gezwellen van mycelium. Sommige leden van de kolonie bijten constant de opkomende vruchtlichamen af, waardoor het mycelium geen nuttige stoffen verspilt aan nutteloze benen en hoeden.

Het is interessant

Wanneer een bevrucht jong vrouwtje het nest verlaat, draagt ​​ze een klein stukje mycelium mee in een speciaal zakje op haar hoofd. Het is dit reservaat dat de basis vormt voor het welzijn van de toekomstige kolonie.

Naast mieren hebben alleen de mens en termieten geleerd om andere levende organismen voor hun eigen voordeel te kweken.

 

Relatie tussen mieren en bladluizen

De herderneigingen van mieren zijn bij velen bekend: sommige mierenhopen zijn zo afhankelijk van een zwerm bladluizen dat ze ook sterven wanneer deze laatste uitsterven.Wetenschappers geloven dat het vrijgeven van het geheim ooit een beschermende reactie was van bladluizen tegen de aanval van vijanden, alleen het geheim zelf was sterk ruikend en giftig.

Maar op een dag suggereerde natuurlijke selectie aan plagen dat mieren niet weggejaagd kunnen worden, maar gelokt en gedwongen om zichzelf te beschermen. Zo ontstond een uniek voorbeeld van een symbiose van twee totaal verschillende groepen insecten: bladluizen delen zoete, gezonde en bevredigende afscheidingen met mieren en mieren beschermen hen.

Bladluisafscheidingen die mieren aantrekken, worden honingdauw genoemd. Naast bladluizen delen schaalinsecten, wolluizen en sommige krekels het met mieren.

Interessant is dat veel insecten hebben geleerd een aantrekkelijk geheim voor mieren af ​​te scheiden om hun nest binnen te dringen. Sommige kevers, rupsen en vlinders voeden zich met de voorraden van de mieren zelf in de mierenhoop, terwijl de mieren ze niet aanraken juist vanwege hun vermogen om honingdauw te delen. Sommige van deze gasten in mierenhopen verslinden banaal mierenlarven, en de mieren zelf zijn bereid hun verraad te vergeven voor een druppel zoet geheim.

Het bovenstaande zijn slechts enkele interessante feiten over mieren. In de biologie van elke soort van deze insecten kun je iets unieks en origineels vinden.

Het is dankzij dit unieke karakter en de overvloed aan specifieke adaptieve kenmerken dat ze erin geslaagd zijn om een ​​van de meest talrijke en geavanceerde groepen geleedpotigen in het algemeen te worden.

 

Interessante video: de strijd tussen twee mierenkolonies